'Jij kan vast goed koken.' Acht op de tien keer doet degene waarmee ik net kennis heb gemaakt deze uitspraak en kijkt mij vervolgens hoopvol aan. Ik voel dan een vleugje trots opwellen. En een flinke lading kaktaffes-irritatie. Hoe kan dat?
Huidskleur en afkomst zijn iets heel geks. Je hebt er niks voor hoeven doen, behalve geboren worden. En dat is eerder een prestatie van je moeder dan van jou. Mijn roots liggen diep geworteld in Indonesië. Een land dat bestaat uit duizenden eilanden, waar hoofdzakelijk bruine mensen wonen. Veel bruine moslims. Indonesië is immers het grootste moslimland ter wereld. De familie van mijn vader is ook moslim. Een warme familie waar eenvoud en solidariteit altijd samenkomen.
Meisje uit Almere
Zelf ben ik geboren in Nederland. Sterker nog: ik ben opgegroeid in het toen nog jonge Almere. Destijds nogal kleurloos en zanderig. Wat ik zelf erg grappig vind, is dat ik mij als kind nooit bruin voelde. Ik onderscheidde geen huidskleur en zag mijzelf gewoon als meisje uit Almere. Dat mijn ouders thuis Indonesisch met elkaar praatten, oma altijd loempia's, kué mankok en risolles meebracht naar het kerstontbijt en mijn moeder dagelijks kookte alsof er zeven weeshuizen kwamen eten, had daar geen invloed op. Ik was een meisje uit Almere.
De kleur van mijn huid en de gewoontes van mijn familie, waren niet van belang. Hoewel ik nog steeds kan gniffelen om de eerste keer dat ik bij een vriendje te horen kreeg dat ze niet op mij hadden gerekend met eten 'dus hier heb je een boekje'.
Ik ben een westerse amazone!
Gek genoeg was de eerste keer dat ik mij echt bewust was van mijn huidskleur in Indonesië. Want voor hen ben ik blank. En niet alleen qua huid. Ook qua houding, loopje en - komt 'ie - lengte. Met mijn dwerghoogte van 1.58 ben ik daar een westerse amazone! Gek om door je eigen familie als Nederlander te worden gezien en ergens ook erg fijn, omdat ik mij ook een Nederlander vóel. Maar niet altijd.
Want soms voel ik mij die felle Indo, ben ik die kleine pinda die lacht om voor mij gekke eetgewoontes. Of scheld ik Wendy van Dijk de huid vol wanneer ze weer als Ushi op tv is en trek ik mijn neus op voor Conimex reclames. Ook voel ik mij aangevallen wanneer mensen zich negatief uiten over moslims, want moet mijn lieve vadertje in zijn Hawaii-overhemd dan ook het land uit? En als vluchtelingen slecht volk zijn, hoe kan het dat ik dan zo trots ben op mijn opa en oma die destijds naar Nederland zijn gevlucht?
Huidskleur en afkomst zijn iets heel geks. En ja, ik kan prima koken. Eieren, water en van woede.
Reactie schrijven